زبان وادبیات فارسی

بررسی کتب زبان و ادبیات فارسی در دوره متوسطه و پیش دانشگاهی و طرح و بررسی دروس کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی

زبان وادبیات فارسی

ادبیات ۱ درس هفتم

درس هفتم

طوطی وبقال

یکی ازمتون مهم وارزشمند ادبی وعرفانی فارسی مثنوی معنوی مولاناجلال الدین بلخی است.

دراین مثنوی بیست وشش هزاربیتی که درشش دفترفراهم امده است مطالب نغزولطیف عرفانی واخلاقی با شیوه ی تمثیل و حکا یت بیا ن شده است . داستانی که می خوانید از دفتر اول مثنوی انتخاب شده است. دراین داستان هدف نشان دادن زیانها ونادرستی داوری های سطحی و غیرمنطقی است. هم چنین پرهیزاز اشتباه در قضاوت هنگام مشاهده ی تشابه دوپدیده است که درقالب داستانی زیبابیان شده است.

بودبقالی ووی راطوطیی خوش نوایی سبزگویاطوطی

دردکان بودی نگهبان دکان نکته گفتی باهمه سوداگران

درخطاب ادمی ناطق بدی درنوای طوطیان حاذق*بدی

جست ازصدر*دکان سویی گریخت شیشه های روغن گل را بریخت

ازسوی خانه بیامدخواجه اش بردکان بنشست فارغ خواجه وش

دیدپرروغن دکان وجامه چرب برسرش زدگشت طوطی کل* زضرب

روزک چندی سخن کوتاه کرد مردبقال ازندامت اه کرد

ریش برمیکندومی گفت:ای دریغ کافتاب نعمتم شد زیر میغ*

دست من بشکسته بودی آن زمان چون زدم من بر سر آن خوش زبان

هدیه ها میداد هر درویش را تا بیابد نطق مرغ خویش را

بعد سه روز و سه شب حیران وزار بر دکان بنشسته بد نومیدار

مینمودان مرغ راهرگون شگفت تاکه باشدکاندرایداوبگفت