سودابه در شاهنامه

سودابه

سودابه یگانه دختر پادشاه هاماوران ،سروبالا،گیسوکمندباچهره ای "چو خورشید تابان به خرم بهار"سوگلی و دُردانه ی کاووس، مظهری از عشق وهوس بازی ، پیمان شکنی ،دسیسه سازی، تبهکاری و جنایت، با همان شوکت و شکوهی کهبنا به آیین کهن ایران ، ویژه ی مهین بانوان شاهان است.

سودابه

سودابه یگانه دختر پادشاه هاماوران ،سروبالا،گیسوکمندباچهره ای "چو خورشید تابان به خرم بهار"سوگلی و دُردانه ی کاووس، مظهری از عشق وهوس بازی ، پیمان شکنی ،دسیسه سازی، تبهکاری و جنایت، با همان شوکت و شکوهی کهبنا به آیین کهن ایران ، ویژه ی مهین بانوان شاهان است.

کاووس با شنیدن آوازهی دل آرایی ها و زیبایی های سودابه به او دل می بازد و با آن که شاه هاماوران به این "گرامی تر از جان شیرین" ،سخت دل بسته و به پیوند او با شاه ایران خشنود نیست ،ولی سودابه چنان فریفته ی جاه و شکوه کاووس می شود که رو در روی پدر می ایستد ، در پی ماجرای این دو دلداده ،جنگی بزرگ در می گیرد و برای بازگرداندن سودابه سپاهی از بربرستان به هاماوران می تازد و چون کاووس ومرتبه داران ایران  را در دژ ی به بند می کشند ،سودابه آشفته موی وجامه دران زبان به پرخاش می گشاید.

پس از سال ها زندگی با کاووس ،  بار دیگر آتش هوس در دل او سودایی تازه می انگیزد و پای از حریم عفت و پرهیزگاری بیرون می نهد و با وارد کردن تهمت سنگینی به فرزند خوانده ی خود،سیاوش،زمینه ی فاجعه ای خونین و جنگی عظیم را میان ایران و توران فراهممی کند.

اماداستان ...گذشتن سیاوش از آتش ، گناه سودابه را آشکار می کند از این رو سودابه برای رهایی از کیفری سنگین، در گفت و گو با کاووس ، نجات سیاوش را نتیجه ی افسون زال می شمرد.

به سزای این همه نیرنگ و نابکاری  که سرانجام به آوارگی و کشته شدن سیاوش  و جنگ بزرگ ایران و توران می انجامد ،رستم جهان پهلوان پیچان و کینه خواه به بارگاه کاووس می تازد وسودابه را موی کشان از تخت شاه بانویی به تخته ی انتقام می افکند و با خنجر به زندگانی ننگینش پایان می دهد.(برگرفته از کتاب  شکوه شاهنامه  در آیینه ی تربیت و اخلاق  پهلوانان ،پژوهش و نگارش پرویز البرز،انتشارات دانشگاه الزهرا،1369)